In dit artikel doet de Brusselse auteur Daniel Soil het verslag van de ongelijkheid waar elk kind mee te maken heeft. UFB steunt acties om deze armoede te bestrijden. En om eruit te geraken is een belangrijke impuls nodig. Dat is waar het met United Fund for Belgium om draait.

Wat kan men missen?

Afstand doen van schoolreisjes? Vakantie? Geen nieuwe kleren kopen? Schoenen? Beddengoed? Geen vlees meer eten, minder fruit en groenten? (Natuurlijk zijn er voedselpakketten, maar die zijn niet geschikt voor maaltijden. Te veel van dit, niet genoeg van dat).

Alleen nog televisie? De verwarming lager zetten? Schoolbenodigdheden maar vergeten? Geen spelletjes meer kopen, stoppen met het uitnodigen van vrienden? Internet afsluiten? Huisvesting: naar een kleinere woning?

Elke arme persoon maakt zijn eigen keuzes.

In armoede vervallen, in één klap of stapje voor stapje. De reserves zien wegsmelten en eindigen met bijna niets. Minder dan duizend. Minder dan honderd. Het is goed om naar de armen te luisteren om hun moeilijkheden te begrijpen en zich voor te stellen. Om zich in de plaats te stellen van. Het tot stand brengen van een soort band tussen je zelf en de persoon. Dan begin je te denken aan hulp

Om te ervaren hoe het leven moet zijn als de gezinstoelage wordt gebruikt voor het levensonderhoud, elke dag opnieuw. En die in het geval van een echtscheiding wordt overgedragen van de ene naar de andere ouder. Dan begin je eraan te denken om te helpen.

En dan al die paperassen om in te vullen! Elke aanvraag wordt gestaafd door een document: een dossier openen, een akte en een certificaat overleggen. Dat is echter niet vanzelfsprekend, want de onzekerheid van de situatie leidt tot een verlies van referentiepunten. Men verliest het contact met de wereld. En openbare diensten passen zich niet altijd aan aan de tekortkomingen van de zwakkeren.

Leven in te weinig van alles leidt tot een specifieke kijk op de wereld. Men verschrompelt, men reduceert zijn levensproject. Armoede leidt tot een gebrek aan vertrouwen. Sommige mensen geven toegankelijke hulp op, zoals studiebeurzen voor het voortgezet onderwijs, uit angst overweldigd te worden door de procedures en de tijdschermen. Precariteit genereert stilte.

En laten we een vrijwillige keuze om eenvoudig te leven niet verwarren met een gedwongen, opgelegde ontbering.

Maar leven in armoede is ook het full-time gebruiken van intelligentie, om te kunnen overleven! Dat ontwikkelt zich. Dat vormt zich. De gelukkigen hebben niet het monopolie op scherpzinnigheid. De armen hoeven niet per se geschoold te zijn. Ze weten het. Maar ze hebben een delicate stimulans nodig.

Dat is waar de verenigingen en projecten die gesteund worden door United Fund for Belgium met heel hun hart naar streven.. Laten we eraan denken.

Daniel Soil

Publieke schrijver, honorair diplomaat Federatie Wallonië-Brussel